مهدویان «زخم کاری» را نه به صورت یک درام جنایی با مایه‌های عامه‌پسند بلکه به صورت یک درام عامه‌پسند با مایه‌هایی از ژانر جنایی به پایان می‌رساند. با توجه به استقبال عموم مخاطبان از «زخم کاری» و پیش از آن فیلم کمدی «شیشلیک» در جشنواره فجر گذشته، به نظر می‌رسد که مهدویان برای ادامه فعالیت خود سینمای بدنه و مخاطب عام را هدف قرار داده و به دنبال قصه‌هایی خواهد گشت.

رویکرد کلی تدوین در سریال زخم کاری را چنین می‌شود شرح داد، هر صحنه برای بیان اطلاعاتی مشخص به مخاطب طراحی شده و معمولا با انجام رساندن این کارکرد شاهد فید به سیاهی یا کات به صحنه بعدی هستیم. تقریبا آنچه که تا کنون از بازی‌های سریال گفته و شنیده شده، حاصل انتخاب‌ها روی میز تدوین است که باعث شده در نماهای متقابل پویایی صحنه و تداوم احساسی در ارتباط کاراکترها برقرار باشد و  این شیوه فیلمسازی سریع و مبتنی بر نماهای محدود مهدویان در جذب مخاطب موفق باشد.

زخم کاری را باید از بعد انسانی آن دید و به آن احترام گذاشت. این سریال به ما یادآور شد که مواظب رفتارهای خود باشیم و از برخی از رفتار‌هایمان که در آن حسادت یا غرور دیده می‌شود به سادگی عبور نکنیم.

ضدقهرمان‌ها می‌توانند در طول داستان جولان دهند، مورد توجه قرار بگیرند، اعمال خشونت‌آمیز را با ساده‌ترین شکل ممکن پیش ببرند و حتی از احساسات لطیف دیگران سوءاستفاده کنند اما آنچه اهمیت دارد این است که نهایتا به جایی نمی‌رسند. حتی اگر در اوج موفقیت باشند باز هم زمین می‌خورند اما این زمین خوردن است که مفهوم اصلی داستان را می‌سازد.