این سریال توانسته یک نکته را به شکل زیرپوستی به مخاطب بفهماند که زمانه ما زمانه لذت نبردن از زندگی است. فرقی نمی‌کند فقیر باشی یا پولدار. همه در یک منجلاب قرار داریم که لذتی از زندگی خود نمی‌بریم. اگر هم بین فقرا لذتی دیده می‌شود آن‌هم آن‌چنان زودگذر و سطحی است.

هوانگ با اشاره به موفقیت‌های سریال به عنوان یک موهبت و یک نفرین در پایان نتیجه می‌گیرد: «این سریالی است که عمر حرفه‌ای من با آن شناخته می‌شود، اما در عین حال برچسبی است که مرا دنبال خواهد کرد. از این به بعد، هر کاری که انجام می‌دهم با بازی مرکب مقایسه می‌شود که برای من هم مسئولیت دارد و هم مایه افتخار است.

تراژدی اصلی سریال «بازی مرکب» لزوماً در بازی‌های مرگبار و خشونت جاری در لحظه‌های ساکت و ساکن آن در پایان کار نیست؛ جایی است که برنده نهایی بازی را ترک می‌کند و کارت بانکی حاوی جایزه بزرگ را به همراه دارد، اما نه کسی را برای به اشتراک گذاشتن دارد نه لبخند گشاده و آرامش و خیال آسوده‌اش را.

اثری که در ترسیم پر زرق‌وبرق ضیافت بازی‌های سنتی کره که کلیت بازی مرکب را شکل می‌دهد از هیچ تلاشی برای خوش گذشتن به مخاطبان این بازی عمیقا سرمایه دارانه و غیرانسانی فروگذار نکرده است.

«بازی مرکب» نخستین سریال کره‌ای است که توانسته در رتبه نخست پربازدیدترین سریال‌های سامانه نمایش آنلاین نتفلیکس در آمریکا قرار بگیرد. «تد ساراندوس» مدیر عامل نتفلیکس نیز اذعان کرده که «بازی مرکب» محبوب‌ترین برنامه در تاریخ فعالیت این کمپانی بوده است.